Na de succesvolle tv-serie, nu de musicalversie: ‘Moeder, ik wil bij de revue’. De nieuwe, grote Joop van den Ende musical. De revue zoals we die kennen: de grote trappen, veren en alles er op en er aan. Met de liedjes van vroeger en een decor van nu. Een nostalgische Hollandse avond. De voorstelling maakt daarin zijn belofte meer dan waar!
Zoon van een kolenboer, Bob Somers (Terence van der Loo) mag op een extra kaartje van zijn neef mee naar de revue in de grote stad. Daar is hij op slag betoverd door de warme lampen van het toneel en besluit dat hij ook in de revue wil. Hij wordt verliefd op de bijna verloofde van zijn neef, Jeanne van Woerkom (Christanne de Bruijn) en worstelt met het onbegrip van zijn vader. Althans dat was het plot van de tv-versie.
Meeste karakters niet tot hun recht
In de musical ligt het verhaal van Bob iets meer op de achtergrond en gaat het vooral over de gezichten van het variété Riet en John Hogendoorn (Simone Kleinsma en Jon van Eerd). Broer en zus die hun leven hebben gewijd aan het theater en nu samen eenzaam in de liefde zijn. Daarnaast worstelt John Hoogendoorn met zijn geaardheid, net zoals Wim Sonneveld dat deed in die tijd. Broer en zus kunnen niet met en niet zonder elkaar en vormen een heerlijk komisch duo. Van Eerd en Kleinsma zijn zonder meer vakmensen en stralen in hun rollen. Je ziet twee vrienden op het toneel met een geloofwaardige chemie die genieten van hun vak.
Het nadeel van het uitbouwen van deze rollen is dat over het algemeen de andere karakters niet helemaal tot hun recht komen. Waardoor eigenlijk geen van de rollen een diepgang of groei heeft. De kleine stukjes waar hier wel een aanzet toe wordt gemaakt gaan zo snel en zijn zo kort, dat het een beetje een warboel wordt van korte onvolledige verhaallijnen.
Samenvoeging te veel
Eigenlijk geldt hetzelfde voor de samenvoeging van de revue, de musical en de verhaallijn. Het is te veel waardoor geen van deze drie tot zijn recht komen. De choreografieën en grootse kostuums van het variété zijn fantastisch. Ook een paar korte dialogen en duetten zitten goed in elkaar, maar het is te weinig voor een goed geheel. Misschien kleuren de verschillende theaterstijlen gewoon niet goed bij elkaar.
Prachtig modern decor
Wat wel een mooie vondst is, is het decor. Het verhaal speelt zich af in de jaren’50, maar het decor is super modern. Met grote panelen en een vloer waar beelden op geprojecteerd worden. De achtergronden van bijvoorbeeld de voorgevel van het theater of de winkel van de familie van Woerkom lopen soepel in elkaar over. Een mooi voorbeeld is als de Hogendoorns naar Parijs gaan en hun reis volledig wordt weergegeven op de achtergrond. Dit is een prachtige toevoeging aan het stuk. Het enige wat dan weer een beetje uit de toon valt is dat de kamer van de Hoogendoorns als enige ruimte wel een ‘normale’ muur heeft.
Meezingers
De voorstelling is gevuld met liedjes van vroeger die je her en der vol vreugde zachtjes mee hoort fluisteren in de zaal. Het publiek dat speciaal hiervoor naar het theater gaat, komt zeker aan zijn trekken. Van ‘Zij kon het lonken niet laten’ tot de inmiddels ultieme klassieker ‘Het dorp’, alles komt voorbij.
‘Moeder, ik wil bij de revue’ zit iets te vol en is misschien wat ambitieus in zijn keuzes. Voor het overgrote deel van het publiek zal dit waarschijnlijk geen punt zijn. Zij hadden dan ook duidelijk een fantastische avond.
Gezien: 26-09-2014 in Het Beatrix Theater in Utrecht
Producent: Joop van den Ende theaterproducties
Regie: Carline Brouwer.
Genre: musical
Voor meer informatie: http://www.ikwilbijderevue.nl/
Voor meer recensies: http://www.theaterjournaal.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten