Tweede keer in de trein met een groene Ikea thermoskan, vol overheerlijke karamel koffie. Nu ik door heb hoe ik uit dit geval moet drinken kan ik eindelijk van deze handige aankoop gaan genieten. Het is vrij rustig, dus ik pak de kan uit mijn tas. Ik kan de fantastische smaak van koffie in de ochtend al proeven. Ik draai de deksel los... Of althans dat probeer ik!
Ik ruk en sjor met al mijn kippenkracht en kijk ondertussen schuchter om me heen of niemand dit beschamende beeld ziet. Het onoverkomelijke is gebeurd: Ik krijg 'm niet meer open! Het is niet dat dit me niet vaker is overkomen. Ik krijg zo vaak de appelmoes of een
jampotje niet open. Zelfs een fles cola is vaak al te zwaar voor mij. Maar dit is de eerste keer dat ik niemand om me heen heb om hulp te vragen.
Natuurlijk de man tegenover me is vast sterk genoeg en zelfs de oudere mevrouw op links zou het nog zonder problemen moeten lukken, maar dat is natuurlijk mijn eer te na. Dus ik wacht tot ik op school ben, zodat een klasgenoot mij kan redden van het vreselijke gemis van mijn ochtend koffie.
Nu maar hopen dat de groene Ikea thermoskan net zo goed warm blijft als dat hij dicht blijft zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten